Hallo allemaal.
Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Mijn naam is Jos Bruggeman en ik ben 41 jaar jong.
Ik ben getrouwd met Anja (zie foto) en samen hebben we twee dochters, Tamara en Larissa.
We hebben drie honden; een boxer (Fodor) en twee Border Collies. (Haley en Caelin)
Met zijn allen wonen we nu alweer drie jaar in Wijhe. Goed dan gaan we nu verder met wat ik eigenlijk vertellen wilde.
Twee en een half jaar geleden waren we opzoek naar een nieuwe hond, een B.C. moest het worden. We hadden al wel eerder de neiging om er een aan te schaffen maar omdat de kinderen nog klein waren hadden we er eenvoudig genoeg geen tijd voor. Nu waren de kinderen groot genoeg en kon tot aanschaf overgegaan worden. Dan begint de speurtocht naar een goede hond, verscheidene adressen langs. Een paar honderd kilometer op een dag rijden om verschillende nesten te bekijken. Van Driehuizen in Groningen tot ergens achter Nijmegen.
Wat een verschil in Borders en wat een verschil in voorlichting. Bij het eerste adres kon hun Border van alles, hij kon schapen en koeien drijven en tussen door deed hij het huishouden er ook nog bij. Een stamboom was niet nodig want het was gewoon van zichzelf al een goede hond. Hebben we maar niet gedaan.
Op het tweede adres was het al niet anders. Dan maar via de pupbemiddeling van de B.C.C.N..
En zo kwamen we aan het adres van Tjitse Terpstra. Een afspraak gemaakt om eens naar het nest te kijken, we werden gelijk overstelpt met informatie over de Borders, over schapendrijven en van alles en nog wat.
Maar het belangrijkste was dat hij wist waar hij over vertelde en dat je zelf aan het werk moest om een Border goed te leren schapendrijven. Na bijna drie uur stapten we de deur uit met een optie op een teef met blauwe ogen.
De informatie even laten bezinken en toen de deal rond gemaakt. Op een avond was het zover en konden we haar ophalen, de kennismaking met onze (inmiddels overleden) Schotse Collie ging van een leien dakje, zeker verre familie van elkaar. Toen de kennismaking met onze Boxer, wat kan een klein pupje dan een lawaai maken.
Buurtbewoners kwamen hun huis uit, ze dachten dat er iemand werd afgemaakt.
De buurtbewoners en de pup gerust gesteld en na enkele uren werd de afgeplatte kop van de Boxer niet meer als iets engs beschouwt. De opvoeding verloopt verder als een trein, die lopen ook niet altijd op de tijden als jij denkt.
Met een maand of elf informatie ingewonnen over trainingsmogelijkheden in de buurt. In Broekland was iemand met schapen waar je zou kunnen trainen.
Maar dan slaat het noodlot toe.
M.K.Z. in Oene, dan een geval in Fortmond en even later leidt heel Nederland aan de gevolgen van deze ziekte. Ik wil het nu niet hebben over deze tragedie en stap snel verder naar de 14de maand in het leven van Haley.
De trainingsmogelijkheid in Broekland was voorbij, de boer wilde (begrijpelijk) de vele mensen niet meer op zijn erf.
Het B.C.C.N.blad er weer bij gepakt en gekeken naar andere trainingsmogelijkheden. Dick van Dijk, Border Collie Trainingscentrum Zwolle. Dick van Dijk, dat komt wel heel erg bekent voor, waar kennen we die naam toch van.
Waar woont de man dan? Die man woont in Wythmen. O, dat is die man waar we toen eens zijn geweest en die de enige Border Collie op de wereld had die niet naar de schapen keek. Hoe heette die hond toch ook alweer? Plotter, als ik me het goed herinner. Maar eens even een belletje doen om te vragen of er nog plaats is.
Dan krijgen we het antwoord;”Nee, we zitten helemaal vol maar kom maar eens op een avond dan kunnen we kijken of de hond er toch aanleg voor heeft. Op een avond dan toch maar eens kijken. Helaas, zouden wij dan de tweede Border Collie hebben die niet naar schapen kijkt?
Maar Dick weet er wel raad op en smeert wat leverworst bij de schapen op hun achterste en dan blijkt er toch iets van interesse bij Haley te komen. En dan blijven we, ondanks dat er geen plaats is, toch bij de club hangen.
Anja als leerlinge en ik als toeschouwer. Het trainen gaat goed, al moet er soms wel eens een knopje worden omgezet.
Na een paar maanden trainen mee gedaan ( Icke als jij durft, durf ik ook) aan een wedstrijd in Hoenderloo, de derde prijs was de beloning. Eigenlijk kom ik nu pas in het verhaal, want Anja doet de training met Haley.
Na de uitreiking van de derde prijs keek ik (Jos) naar de punten en zei iets in de trant van als je dit nu zo had gedaan en dat zo had opgelost dan had je wel eerste kunnen worden. Het was niet de eerste keer dat ik zulke “goede raad” langs de lijn had geopperd. De toon was gezet, ik moest het zelf maar eens laten zien.
Maar dat kon niet want ik heb altijd gezegd dat twee honden in huis wel genoeg was, en je kunt niet met twee handlers op een hond trainen. Dus wat mij betrof was dit niet inpasbaar, pas als onze Boxer er niet meer zou zijn kon er nog een Border Collie aangeschaft worden. Maar Anja dacht daar anders over. (Waar plaats is voor twee is ook wel plaats voor drie.)
Op een mooie dag in Mei zei ze dat ze een stukje met de auto wilde touren, niets vermoedend stapten ik en de kinderen in. Anja reed en de weg leidde ons naar Heeteren, naar het huis van Serge van der Sweep.
Daar werd ik geconfronteerd met een nest met Border Collie pups. Alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag en zoek er maar een uit( ik ben namelijk in Mei jarig.) Ja maar we hebben al twee honden. “En daar kan er best nog wel eentje bij”, was het antwoord “of wil je niet met een Border aan de slag, je hebt altijd zoveel praatjes langs de kant.”
Daar stond ik met mijn mond vol tanden. De kinderen zaten al tussen de pups in en dan ga je toch overstag.
De info die we bij onze eerste Border hadden gekregen hoefden we nu niet meer te hebben dus werd er alleen gepraat over de afstamming. Het is een pup van Glen en de Ierse Fly, beiden afkomstig uit Ierland, omdat de Boxer een reu is en totaal geen andere reu accepteert, werd er weer een teef uitgezocht. Dan komt het naam zoeken aan de beurt, het was een Ierse pup dus moest het, vond ik, ook een Ierse naam worden. Het werd Caelin wat kleine bloem betekent.
Vanwege een al eerder geplande vakantie haalden we haar met negen weken op.
En dan krijg je weer te maken met de kennismaking met de andere honden, voor de kennismaking met Haley waren we niet bang maar met die van Fodor waren we toch wel wat voorzichtiger gezien de vorige kennismaking.
Wat kunnen dingen toch anders lopen dan dat je in je hoofd hebt.
Haley moest absoluut niks, nothing, nada van Caelin hebben, terwijl Fodor er gelijk dikke maatjes mee was.
De omgekeerde wereld dus. Het heeft echt een paar weken geduurd voordat ook Haley de pup accepteerde.
Nu ik ook een Border voor mijzelf had, lette ik bij trainingen en wedstrijden nog beter op dan dat ik al deed. Gewoon om een beetje voorsprong te hebben op andere groenen die zonder enige kennis het “groenenveldje” op stappen.
Als de tijd rijp was om met Caelin te beginnen, zou mij niets kunnen gebeuren.
Het is zover, Caelin gaat achter de schapen. Bij eerdere snuffelbeurten ( aan de lange lijn) had ik al gemerkt dat ze niet bang was voor schapen, ze gebruikte de schapen namelijk als flostouwtjes. “Probeer haar steady te houden”; zei Dick toen we het groenenveld opstapten. “Tuurlijk Dick dat doen we wel”dacht ik vol vertrouwen.
“Lay down, Caelin “; zei ik en liep naar de schapen, bij de schapen aan gekomen lag ze nog steeds. Dat ging dus goed. “Walk on, Caelin, steady steady STEADY”, als een raket vloog ze tussen de schapen. Gelukkig ging ze op het commando lay down weer af.
Alle voorsprong die ik dacht te hebben, spoelde van mij af. Ik stond net als alle andere groenen in het veld met een leeg hoofd. Bij het cirkelen liep ik in het begin iedere keer door de lijnen. Het Come bye en Away haalde ik door elkaar en zo zijn er nog tal van zaken. Dick had beter kunnen zeggen dat ik mijzelf een beetje steady moest houden.
Goed, alle begin is moeilijk maar ik kijk nu toch wel iets anders naar alle andere handlers op de club, misschien omdat zij dit stadium al gehad hebben maar meer waarschijnlijk is omdat ze zo rustig in het veld staan.
Wie weet zal het mij ook nog een keer lukken dat ik die rust kan overbrengen op de hond, maar dat zal nog wel een poosje duren. Vooralsnog moet ik maar gewoon mijn “goede raad” voor mij houden en zelf mijn stinkende best gaan doen om ook een handler te worden.
Wat mij betreft mag de koptekst dan ook worden omgezet in:
De beste handlers staan langs de kant.
Jos Bruggeman.